حقوق بشر آلمانی و محرومیت ۱۷ ساله پدر از دیدن دخترش

به گزارش کاتنا و به نقل از ایرنا ، غربی ها به گونه ای سخن از حقوق بشر می گویند که گویی تمدن انسانی در این کشورها موج می زند، ولی وقتی وارد این کشورها می شوی و از نزدیک مسایل ضدحقوق بشری را می بینی، بر ذات پلید غرب و اقدامات ضدانسانی سران این کشورها همچون آلمان بیشتر آشنا می شوی و این در حالی است که همین کشورهای مدعی حقوق بشری و دمکراسی، ایران را به دلیل بازداشت جاسوسانشان و اغتشاشگران محکوم می کنند.

البته جنایات دولت آلمان در همراهی با رژیم بعث صدام و در اختیار گذاردن مواد و سلاح های شیمیایی که برای هدف قرار دادن رزمندگان ایرانی و حتی شهروندان کُرد عراقی و ایرانی از سوی ارتش صدام در دوران هشت ساله دفاع مقدس صورت گرفت، یکی از نمونه های بارز حقوق بشر آلمانی می باشد که هیچگاه از اذهان مردم ایران و عراق و تاریخ حذف نخواهد شد. (به غیر از شهادت هزاران ایرانی با سلاح های شیمیایی اهدایی آلمان، حدود پنج هزار غیرنظامی کُرد ایرانی و عراقی نیز به شهادت رسیدند)

اگر بخواهیم از مسایل ضدانسانی و ضدحقوق بشری حاکم در غرب سخن بگوییم باید دهها کتاب در این باره نوشت؛ یکی از این نمونه های ضدحقوق بشری از هزاران مورد، داستان پدر و مادر و دختر معلولی است که سال ها در آلمان زندگی می کردند، ولی گرفتار کینه دولت برلین شدند.

این داستان مربوط به “کاظم دارابی” شهروند ایرانی مقیم آلمان و خانواده اش می باشد که در شهریور سال ۱۳۷۱ به شرکت در ماجرای رستوران میکونوس در برلین متهم شد؛ واقعه ای که موجب کشته شدن “صادق شرفکندی” دبیر اول گروهک تروریستی دمکرات کردستان، “فتاح عبدلی” نماینده این گروهک تروریستی در اروپا، “همایون اردلان” نماینده این گروهک در آلمان و “نوری دهکردی” دوست و مترجم صادق شرفکندی گردید.

دارابی که با گذشت حدود سه هفته از این واقعه دستگیر شد، پس از یک دادگاه فرمایشی طولانی و بدون ارایه دلیل عقلانی و با پرونده سازی و شاهدین دروغین منافقین و ضدانقلاب، از سوی دستگاه قضایی آلمان که همچون دولت این کشور وابسته به صهیونیست ها، آمریکایی ها و منافقین می باشد به زندان ابد محکوم گردید.

طی این مدت همسر او “ام مهدی” زینب وار بار نگهداری از چهار فرزند خانواده را که یکی از آنها معلول بود به دوش کشید و سختی های فراوانی را در این مسیر متحمل شد.

در همین زمان، دستگاه قضایی و دولت مدعی حقوق بشری آلمان فقط به زندانی کردن بدون دلیل کاظم دارابی بسنده نکردند و کینه خود را نسبت به دختر معلول این خانواده به نام زینب نیز روا داشتند و حضانت او را به زور از مادر و پدرش گرفتند و آنها را از داشتن فرزند دلبندشان محروم کردند، اقدامی که نشان از حقد و کینه مقامات آلمانی دارد.

کاظم دارابی بالاخره پس از بیش از ۱۵ سال اسارت از زندان آلمانی ها آزاد و مستقیما به فرودگاه برده و اخراج شد و از آن زمان (۱۷ سال پیش) دیگر نتوانسته دختر معلول و بیمار خود را ببیند و این مساله تاکنون نیز ادامه دارد.

دارابی در دوران اسارت خود فقط چندبار توانست در زندان، دخترش را ملاقات کند؛ دادگاه برلین از ۲۵ سال پیش به رغم اعتراضات مکرر دارابی و همسرش حضانت دختر معلول او را به یک خانواده آلمانی داده است.

قاضی آلمانی با ادعای این که پدر “زینب دارابی” به زندان ابد محکوم شده و مادرش نیز دو فرزند دیگر دارد و امکانات نگهداری از او را ندارد، حکم به حضانت یک خانواده آلمانی برای نگهداری از زینب داده است.

با این حالی که دارابی پس از ۱۵ سال از اسارت آزاد شده است، اما دادگاه برلین با گذشت ۱۷ سال نه تنها حضانت زینب را به خانواده اش بازنگردانده، بلکه پدر و مادرش را از دیدن او نیز محروم کرده است.

در دوران اسارت دارابی در زندان های آلمان، “ام مهدی” همسر شیرزن او با تمام وجود برای فرزندان خود در غربت مادری کرد و همچون کوه پشت سر همسرش ایستاد، اما این مادر هم اکنون شش سال است که به دلیل سنگ اندازی های دولت مدعی حقوق بشری آلمان از دیدن فرزندش محروم شده و پدر او نیز ۱۷ سال است که فرزند معلولش را ندیده است و امید دارند تا با کمک دولت ایران بتوانند فرزند خود را دوباره ببینند.

سخن اصلی با مقامات مدعی آلمان است؛ اگر این قضیه برعکس بود و یک دختر معلول آلمانی در ایران اینگونه از پدر و مادر خود جدا می شد و حضانت او به زور از آنها گرفته می شد، دولت برلین چه واکنشی نشان می داد؟

تاکنون چندین بار تلاش هایی از سوی دبیر ستاد حقوق بشر فعلی ایران و وزیر امور خارجه کنونی کشورمان برای بازگرداند حضانت زینب دارابی به پدر و مادرش و همچنین دیدار آنها با هم انجام شده که تاکنون موفقیت آمیز نبوده است.

چند روز پیش خانواده دارابی با حضور در معاونت امور زنان ریاست جمهوری با او دیدار کردند و خانم خزعلی از “ام مهدی” به عنوان بانوی تاثیرگذار و مقاوم که سختی های زیادی در دوران اسارت همسرش متحمل شده، تجلیل کرد.

حال باید دید دولت آلمان دست از لجاجت بر می دارد و می گذارد “ام مهدی” پس از شش سال و کاظم دارابی پس از ۱۷ سال دختر خود را ببیند و در آغوش بکشد یا واشنگتن و تل آویو اجاز این کار را به برلین نمی دهند؟

چندی پیش زهرا، خواهر زینب توانست با او دیدار داشته باشد.